סלמאן מצאלחה
חלום
עַל מַה תִּסֹּב אֲהַבָה
בַּקַּיִץ הֶעָצֵל? עַל שִׁיר וּלֶהָבָה
וְעַל חוֹרֵי הַצֵּל.
אֶת דֶּמַע הָאִילָן אֶמְחֶה
לְתוֹךְ הַלֵּב עָבָר שׁוֹתֵת וּזְמָן
מֵאֶרֶץ הַכְּאֵב.
וְאֵיךְ
אָגִיד לַיֶּלֶד, סוֹבֵב אֲנִי
וְנָד, כְּשֶׁסַּהַר נָם בְּבֶגֶד
הַלַּיְלָה
בְּבַּגְדַּאד.
וְהוּא אֵינוֹ יוֹדֵעַ עַל אֶלֶף
הַלֵּילוֹת, עַל לַיְלָה שֶׁכּוֹרֵעַ
עַל אֶדֶן הַחוֹלוֹת.
וּמַה
יָבִין מִמֶּנִּי, וְאֵיךְ אוּכַל
לוֹמַר לַיֶּלֶד, כִּי הִנְנִי -
גַּעְגּוּעַ
בִּי בָּעַר
לַלַּיְלָה בּוֹ אֶשְׁלַח שִׁירִים
אֶל הַפַּרְדֵס, וְעַל הָרֵי מִזְרָח
יָרֵחַ יִתְנוֹסֵס.
הָיָה כְּלֹא הָיָה. הַזְּמַן
חָלַף, עָבַר. וּבְנֶפֶשׁ
הוֹמְיָּה
דוֹאֵב הַלֵּב וְשָׁר
עַל יֶלֶד שֶׁלָּחַשׁ לָרוּחַ
אֲגָּדָה. דְבוֹרָה נָתְנָה לוֹ
דְּבַשׁ, כְּנָפַיִם - לִנְדִידָה.
בִּקְצֶה הָאָרֶץ שָׁם, יֵשׁ עֵץ
לְיַד הַבַּיִת. חֲלוֹם שֶׁל
יֶלֶד תָּם הָיוּ צִבְעֵי הַזַּיִת.
השיר בביצוע יאיר דלאל
Salman Masalha
الحنين يقتاد الشاعر أبعد من جغرافيته المادية، نحو مدارات تنتمي الى ماضٍ وإرث وذكريات. يرميه موج الزمن على شاطئ يعيده الى رمل البداية والبداوة، ويضعه في الوقت عينه في أحضان طبيعة لا تستقر…
الشاعر في نصوصه يعيش تحولات وتبدلات ذات ألوان إيحائية تدلنا وتؤشر على ثقافته باعتبارها الفضاء الرحب الذي يتيح السفر والحالة الشعرية، فلا شعر خارج الفضاء الثقافي...
